Zomervakantie 2019 is begonnen! Het weer laat wat te wensen over maar het schijnt zo ver te zijn. De enige mooie dag die er dan is worden we overspoelt door processierupsen. Zwembad in het Amsterdamse bos is leeggemaakt, parken zijn afgesloten.. serieus? D. vindt het onwijs gaaf, overal ziet hij processie rupsen en hij gaat forever op jacht. “Mam, ik heb er weer eentje te pakken hoor”. (Dit was gewoon een uit de kluiten gewassen mier). Zo langzamerhand worden al die processierupsen processievlinders en daarmee lost dit probleem zichzelf op.

(Terug) naar school 

Precies vijf jaar geleden ben ik geslaagd en gestopt met school om fulltime voor de kids te gaan zorgen, kort daarna kreeg ik een leuke baan aangeboden en heb ik dit met beide handen aangegrepen (zoals jullie inmiddels weten). Een aantal jaar heb ik in de juridische/financiële sector mogen werken met heeulllll veel plezier maar toch besloten om uiteindelijk de overstap te maken naar de jeugdzorg, gesloten jeugdzorg. Dit betekend uiteraard wel dat ik weer terug naar school mag en dit in combinatie met mijn nieuwe baan is een leuke uitdaging. Dit zijn de laatste weken tot weer minimaal vier drukke jaren, ik geniet dubbel zul je begrijpen. Tegelijkertijd mogen wij op zoek naar een goede middelbare school voor de oudste, zij mag namelijk na heel hard werken de afgelopen jaren een klas overslaan. Mevrouw gaat dus naar groep acht en dat betekend automatisch dat zij daarna naar de middelbare gaat, mijn kleine guppie. Ik vind het heel bijzonder dat zij dit voor elkaar heeft gekregen!!

Alle ballen in de lucht

Het lukt, het gaat. De ene keer beter dan de andere keer, dat geef ik eerlijk toe. Mijn kleine J. wordt een vrouw, zelfstandig en verstandig. Loslaten is denk ik oprecht het moeilijkste ever. Maar het moet. Het moet om klaargestoomd te worden voor de grote boze wereld. Het grappige is wel dat ik het vele malen spannender vind dan zij zelf. “Mam stel je niet zo aan, ik ben al bijna tien”. Tien? Doe ff normaal, ik weet nog dat je een baby’tje was en in mijn armen lag. J. was 43 centimeter en woog 2,5 kilo. Dit onschuldige poppetje heeft nu gewoon een iPhone 7, een volledig eigen leven en geen tijd meer voor mij. En dan ineens, heel soms... kruipt ze even op schoot voor een knuffel. Tien jaar moeder, tien jaar lang zoeken naar wat wel werkt en wat niet. Tien jaar alle ballen in de lucht houden en proberen zowel mijn kids als mijn school, werk familie en vrienden niet tekort te doen en ondertussen ook investeren in mijzelf. Na tien jaar kan ik zeggen dat alles onder controle is. 

Fissa vijfentwintig of moeke?

Dus nu zul je denken, lekker chick alles flex blijkbaar. Ga je ook nog wel eens op pad? Het antwoord is dus nee. Ik begreep nooit waarom iedereen altijd zei, ik heb dat uitgaan wel gezien, dit gebeurd dus echt. WTF?! Never verwacht dat ik dat ooit zou zeggen maar ergens zo tegelijk met het bereiken van mijn huidige leeftijd is de drang om uit te gaan als sneeuw voor de zon verdwenen. Waar ik anderhalf jaar geleden van donderdag tot en met zondag op boevenpad ging lig ik nu het liefst op de bank serie te kijken nadat ik heb gesport. Af en toe een wijntje gaat er echt wel in maar dat hoeft wat mij betreft niet meer in de kinderdisco. Want dat gebeurd er he, al die tenten waar je dus kwam vroeger daar is iedereen nu 12. Totally moeke, zonder enige schaamte.