Ik ben boos op de koning en Mark Rutte.

Positief. Ik raakte in paniek want mijn oma die momenteel ernstig ziek is, was die dinsdag nog een aantal uur in mijn buurt geweest. Kerst over een week... Op mijn werk waren er zoveel zieke collega's, ik kon niet uitvallen nu. En begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben niet bang om ziek te worden. Ik ben 27 en gezond. De kans dat ik heel ziek wordt van Covid is gewoon minder groot. Maar ik ben verantwoordelijk voor mijn gezin, mijn kinderen die ik een leuke kerstvakantie gun ondanks de maatregelen en straks weer thuisonderwijs moet geven, mijn partner die in een ziekenhuis werkt, mijn eigen werk in de jeugdzorg en mijn oma voor wie zoiets als Covid hoogst waarschijnlijk fataal zal zijn. Ik weet dat ik niet de enige ben in zo'n situatie want om mij heen zie ik niet anders bij mijn collega's. Er was een corona uitbraak op mijn werk en er viel een volledig team uit.

De eerste vijf dagen heb ik amper geslapen, ik hoopte dat mijn oma geen klachten ontwikkelde. Ondertussen was mijn partner ook positief getest. Na vijf dagen werd mijn oma getest en gelukkig was de uitslag de volgende dag negatief. Er viel echt een last van mijn schouders. Ondanks dat de grootste last was weggevallen met de negatieve test uitslag van mijn oma, was het nog niet klaar. Ik werd best wel ziek en mijn werk en studie kwamen volledig stil te liggen. Kerst naderde en we hadden de kerst gepland met mijn oma. Omdat wij allebei Covid hadden ging dit natuurlijk niet door. Ik merkte dat we volledig afhankelijk werden van vrienden en familie, ons eten was op en iedereen was druk met zijn eigen kerstvoorbereidingen. Albert Heijn zou pas bezorgen in de eerste week van januari, dat zou nog anderhalve week duren. Gelukkig hebben mensen om ons heen boodschappen voor ons gedaan en hebben we thuis een soort kerst kunnen vieren. Doordat mijn smaak weg is, eet ik gewoon echt heel weinig en is de plezier van eten ook wel weg. Goed voor de lijn haha, dit is de eerste kerst waar ik slanker uit kom dan ik er in ging.

De dagen gaan voorbij en om je heen zijn er nog steeds mensen die geloven in complot theorieën. Persoonlijk ben ik een voorstander van kritisch zijn, je hoeft niet alles klakkeloos aan te nemen wat de overheid ons vertelt. Ik denk dat eigen onderzoek goed is en het vormen van je eigen mening. Dit heb ik zelf altijd gedaan en doe ik nog steeds. Maar wat mij enorm heeft geraakt is dat zowel mijn partner als ik sinds de Covid crisis begon begin 2020, met alle risico's ons dagelijks hebben ingezet op ons werk in de zorg, dit (gelukkig) maanden goed is gegaan. En uiteindelijk een week voor kerst zijn tol heeft geëist, doordat wij ziek zijn geworden en geen kerst met al onze kinderen en mijn oma hebben kunnen vieren. Dat is de prijs die wij hebben mogen betalen. En dan zou je kunnen zeggen, dat weet je als je kiest voor werk in de zorg. Maar wisten wij een aantal jaar geleden dat er iets als Covid zou komen? Of zelfs een jaar geleden? Dat had toch niemand kunnen overzien?

Inmiddels zijn we twee weken verder, zijn mijn partner en ik uit quarantaine. De jongste is bij ons, en moet nog tot 7 januari in quarantaine. Hij is boos op de koning en Mark Rutte, terecht. En niet omdat ik denk dat er verkeerde beslissingen worden genomen, want ik vertrouw er op dat er mensen met veel kennis en verstand beslissingen nemen voor en over ons land. Maar dat betekend zeker niet dat het altijd even leuk is voor iedereen. Af en toe lees ik, het is niet zo erg toch? Het sterfte cijfer was vorig jaar wat lager en dat het nu hoger is, is de natuur. Of: het is net als een gewone griep als je de sterfgevallen vergelijkt, misschien zelfs nog wel minder erg. Maar wat gebeurd er met de sterfte cijfers als we uit lockdown gaan? Of wat zou er gebeuren als er 0 maatregelen zijn, wat bij een normale griep aan de hand is. Dát weten we niet. Het is aannemelijk om te denken dat die cijfers stijgen, in rap tempo. En wie zijn wij om te bepalen dat een mensen leven niet genoeg waard is om deze maatregelen op te volgen? Omdat het een oudere of zwakkere betreft, het is immers de natuur lees ik vaak. Maar geld dat ook voor jouw eigen oma, of tante die misschien ziek is en tot de risico groep behoren?

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik denk dat kritisch zijn goed is, maar wanneer ben je kritisch en wanneer geloof je (misschien zelfs ten kosten van anderen) dat er complot theorieën zijn. Uiteraard hoop ik dat 2021 een beter jaar wordt, voor de zwakke mensen, de zorg, voor de horeca, de detailhandel, de sportscholen, onze kinderen en voor onszelf. Soms ben ik bang dat we nooit terug kunnen naar het oude normaal, maar blijven in het " nieuwe normaal ". Wat mij in dit soort situaties op er weer bovenop helpt, is denken aan hoe ik hier op terug kijk over bijvoorbeeld 5 jaar. Ik hoop dat ik over vijf jaar, 2020 zie als een minder leuk jaar en niet als een start van een compleet ander leven.

Ik wens iedereen een fantastische jaarwisseling en een gelukkig 2021!