De groeten uit Dubai.

Dubai, de reden waarom mijn blog nog niet online geknalt was op de afgesproken dag. Druk met vliegen naar hier, zonnen, eten, drinken, en bijkletsen met mijn allerliefste vriendin Bronty. De reden waarom ik hier inmiddels al vaker ben geweest dan de camping in Frankrijk waar ik vroeger tot aan vervelend aan toe met mijn ouders kwam. Maar in tegenstelling tot die camping in Frankrijk gaat Dubai niet vervelen. Het voordeel van die verdomde camping in Frankrijk is wel dat je het met de auto af kunt, naar Dubai is dat toch wat lastiger tot mijn grote verdriet. Afgelopen juni was ik voor het laatst op bestevriendinnen-bezoek en eigenlijk had ik samen met mijn vriendin Bronty bedacht dat ik dan ergens in december weer zou komen.

Maar wat gebeurde er afgelopen zaterdag 27 oktober, halverwege mijn panter-zebra-tijger en alle andere dierenprinten-party kreeg ik een speech van mijn dochter en mijn moeder, je raad het al de hele tent stond te janken en kort daarna alsof het allemaal nog niet genoeg was, kwam er een grote doos tevoorschijn met een zooitje balonnen en een kaart met de boodschap dat ik over twee dagen naar Dubai zou vliegen en dat gegeven door mijn beste vriendjes en vriendinnetjes, familie en Bronty. Bronty had zelfs de oppas al geregeld. Maandag moest ik klaar staan om te vliegen en verder hoefde ik eigenlijk niets meer te doen. Wat een giga kado, maar wat enorm lief dat iedereen dit voor mij heeft geregeld. (Onderstaand een aantal foto's van mijn feestje.) 

Maandag ochtend nog even zelf de kindjes naar school brengen en extra lang knuffelen om vervolgens mijn koffer achterin de auto te gooien onderweg naar het trein station. Vervoer naar Schiphol viel namelijk wel onder eigen organisatie en laat dat nou net niet een van mijn sterkste kanten te zijn. Zoals verwacht twee treinen gemist op Sloterdijk maar nog net op tijd op Schiphol om mee te kunnen met het vliegtuig. Veganistisch eten zou opzich geen enkel probleem moeten zijn tijdens een vlucht schijnt, echter bij mij gaat het bijna altijd mis. Uiteindelijk heb ik een appel, banaan en twee bakjes sla gekregen “I think this is vegan Mrs”. Een film en half uitgelezen boek verder veilig geland op Dubai AirPort om vervolgens de taxi te nemen naar Bronty's huis. 

De overgang van 4 graden naar 30 graden en warmer is echt slikken maar went al erg snel, vervelend snel. Zó snel dat ik de volgende dag al chillend op een luchtbed in het zwembad samen met Bronty kippenvel had over mijn hele lichaam, ik met mijn ogen dicht hopend op dat Bronty haar ogen ook had gesloten tijdens het zonnen chill proces, maar kort nadat de kippenvel opkwam merkte ze op "je hebt het koud hé?". 

Ik had het inderdaad koud maar nog steeds niet koud genoeg om het water uit te gaan dus rustig door dobberend op het luchtbed, zo is het zonnetje er weer en zo verdwijnt de zon weer even achter de wolken. Het is rustig en ik geniet, we kletsen over het algemeen over onze mannen, en als ik die niet heb over mannen in het algemeen. Alle ongemakken die mannen met zich mee brengen en voornamelijk alle problematiek.

Het getrouwde leven is niet makkelijk maar ook het vrijgezellen leven  kan zwaar vallen. Wil je wel vrijgezel zijn? Of juist niet? Ik zweef altijd een beetje tussen beiden. Het is fijn om met niets of niemand rekening te hoeven houden en tripjes zoals deze te kunnen maken zonder dat er eerst overlegt moet worden maar de gezelligheid dagelijks om je heen en de liefde is ook zeker wat waard. 

Zittend helemaal bovenin de Burj al Arah realiseer ik mij hoe goed ik het eigenlijk heb, 27 hoog uitkijkend over heel Dubai met een wijntje in mijn hand, ik denk na over mijn kindjes, mijn werk, mijn huis en mijn familie en vrienden. Zij allemaal hebben dit samen voor mij geregeld en dat maakt dat ik de aankomende drie dagen nog gigantisch ga genieten van het hier-zijn om vervolgens maandag weer terug te vliegen en al mijn vakantie verhalen en foto’s met jullie te delen. 

Ik ben dankbaar, heel dankbaar ♥