Ik weet even niet zo goed waar ik moet beginnen. Dat er op dit moment een corona crisis heerst is denk ik door niemand meer te ontkennen. Het heeft invloed op de dingen in mijn dagelijks leven maar dat geld niet alleen voor mij. Eigenlijk nét voor dat alle scholen sloten en de social distancing van start ging was ik weer beter. Ik ben een aantal dagen niet lekker geweest en het begon met hoofdpijn en keelpijn en dat zeurde een aantal weken zo door. Het was vooral het lage energie level en een futloos gevoel wat mij thuishield. Na ongeveer twee weken knapte ik op en toen bereikte het corona virus ook ons koude kikkerlandje. Of ik had verwacht dat dit zou gebeuren? Nee, absoluut niet.
En wat voor gevolgen het zou hebben voor mijn gezin had ik al helemaal niet overzien. In mijn beleving is het echt heel erg snel gegaan. Van een ver van mijn bed show in Wuhan tot aan de corona die de hele wereld langzaam aan het overnemen is. Ik ben geen dokter en ik heb totaal geen verstand van virussen maar wat er nu aan de hand is neem ik wel heel serieus. Voordat de overheid besloot op 15 maart de scholen in heel Nederland te sluiten had ik voor mijn eigen kinderen al besloten dat zij niet meer naar school zouden gaan. Zoiets besluit je niet zomaar. Omdat ik een vitaal beroep heb, (ik werk in de gesloten jeugdzorg) heb ik recht op alternatieve kinderopvang voor mijn kinderen. Ook daarover heb ik mijn bedenkingen en probeer ik opvang in mijn eigen netwerk te organiseren. Gelukkig is dit tot nu toe gelukt en kunnen de mensen die dit echt niet rond krijgen gebruik maken van de kinderopvang. Zo houden we de groepjes kinderen die noodgedwongen samenkomen klein en kunnen we de werkdruk van de pedagogisch medewerkers ietsje terugdringen.
Niet alleen de scholen zijn gesloten, ook de sportscholen, een aantal winkels, nagelsalons, kappers en niet te vergeten alle horeca hebben de deuren noodgedwongen moeten sluiten. Voor alle zelfstandige en kleine (opstartende) ondernemingen is er een pittige tijd aangebroken. Vragen als " hoe lang gaat dit nog duren ?" en " overleefd mijn bedrijf deze corona crisis wel?" zullen ongetwijfeld door jullie hoofden spoken. Ik voel mijzelf bevoorrecht met een vast inkomen en het feit dat ik af en toe even de deur uit kan om naar mijn werk te gaan in de quarantaine tijd. Maar ook ik heb onzekerheden over bijvoorbeeld mijn studie, inmiddels is wel zeker dat ik over ga naar het volgende jaar. Maar mijn tentamens zijn geannuleerd en mijn werk op tijd afkrijgen dit studiejaar zit er nu al definitief niet meer in. Ook zie ik de supermarkten die leeg raken en hoor ik de vragen van mijn kinderen aan, vragen waar ik geen antwoord op heb. Natuurlijk realiseer ik mij ook wel dat mijn zorgen relatief klein zijn.
Als persoon begin ik een beetje te veranderen. Er zijn nog steeds mensen die het niet serieus nemen en daar stoor ik mij enorm aan. Mensen in mijn directe omgeving maar ook mensen die ik niet eens ken. Ik merk dat ik iedereen wil wakker schudden maar het lukt niet. Ik denk dat een combinatie van te veel vrije tijd en angst/zorgen er voor zorgen dat ik in een soort corona politie verander. Maar gelukkig is het niet alleen maar zwaar en negatief. Ik heb serieus nog nooit zoveel tijd thuis en met mijn kindjes gehad. Door de weeks moeten ze natuurlijk thuis scholing volgen, dit doe ik of oma dan ook braaf. Maar tussendoor in de pauzes maar ook na " schooltijd " geniet echt van de momenten samen.
Het liefst start ik de dag met koffie in bed, dat is trouwens niet anders dan normaal. Vervolgens een rondje buiten met de jongste. De oudste wil liever niet gewekt worden voor 13.00 u s'middags haha. Het weer is heerlijk de afgelopen weken dus een koffie toe in het zonnetje na een rondje buiten is niet verkeerd. Wat ik merk is dat er veel meer in het huishouden moet gebeuren nu we zoveel thuis zijn, ik probeer ook elke ochtend wel even de stofzuiger door de woonkamer te halen. Daarna ontbijten we aan tafel waar we normaal eigenlijk ook geen tijd voor hebben en beginnen de kinderen aan school. Ik probeer dan wel wat mailtjes en werk te doen terwijl de kinderen aan school bezig zijn, maar meestal kom ik hier niet echt aan toe. Ik kook altijd s'middags, dat is nu niet anders. Normaal kook ik altijd als de kinderen op school zijn zodat ik alle aandacht voor de kids heb als ze uit school komen, dat gaat natuurlijk nu niet. Nu probeer ik het na het schoolwerk te doen als ze even zelf aan het spelen zijn. In tegenstelling tot de weekenden gaan de dagen van maandag tot en met vrijdag redelijk snel voorbij. Je hebt zoveel tijd en zo weinig te doen. Voor dit weekenden ga ik denk ik maar de muren schilderen en kledingkasten/speelgoedkasten uitzoeken en opnieuw inruimen. De keukenkastjes zijn namelijk de eerste quarantaine dag al gedaan haha.
Niemand weet wat de gevolgen zijn van corona op langere termijn, zowel medisch als economisch zal dit voorlopig een groot vraagteken zijn. Wat we wel weten is dat wij hier met zijn alle in zitten en naar mijn idee samen moeten doen. Help elkaar waar je kan en wees lief voor elkaar ondanks de spanningen die je misschien voelt of de stress die je hebt. Tot slot ben ik benieuwd wat jullie allemaal doen nu je eigenlijk niets aan kan dan thuis blijven, welke spelletjes doen jullie? Doen jullie elke dag nog een spijkerbroek aan of loop je de hele dag in je pyjama? Doen jullie thuis oefeningen of wachten jullie tot de gym weer open is?
Liefs!
Reactie plaatsen
Reacties